نابرابری در توزیع مخارج سلامت در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران

زمینه و هدف: سازمان جهانی بهداشت (who) در سال 2000 یکی از اهداف سه گانه نظام سلامت را مشارکت عادلانه برای تامین مالی هزینه های سلامت اعلام کرده است. اما مطالعات صورت گرفته در کشور بیانگر وضعیت نامطلوب عدالت در تامین مالی هزینه های سلامت می باشد. هدف از مطالعه حاضر مطالعه اندازه نابرابری در مخارج سلامت با رویکردهای متفاوت است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی-تحلیلی مقطی و مبتنی بر جمعیت است که نمونه آن 792 خانوار ساکن شهر تهران می باشد. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه سازمان جهانی بهداشت می باشد. جهت اندازه گیری نابرابری در مخارج سلامت از شاخص های ffc، شاخص تمرکز در مخارج سلامت، منحنی لورنز و هزینه های اسف بار سلامت می باشد. جهت انجام محاسبات ریاضی از نرم افزار excel استفاده شده است. یافته ها: شاخص ffc با روش بهینه برابر با 57/0 و با روش معمول برابر با 62/0 محاسبه شد، شاخص تمرکز در مخارج سلامت سرپایی 105/0-، در مخارج سلامت بستری برابر با 015/0 و برای کل مخارج سلامت برابر با 044/0- بود. همچنین 2/7 درصد از خانوارها با مخارج اسف بار سلامت مواجه شده بودند. نتایج نشان داد بیمه خود می تواند عامل بوجود آمدن هزینه های اسف بار سلامت باشد. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده فاصله بسیار زیاد در وضعیت عدالت در سلامت کشور و اهداف برنامه های چهارم و پنجم توسعه کشور دارد. لذا باز نگری جدی در سیاست های تامین مالی، بیمه ای و ساختاری در نظام سلامت کشور نیاز می باشد.